1. درگاهی
فرهنگ استحمام درکشور ما بهگونهای است که از بدو ورود به سرویس بهداشتی آبکشی و شستشوی زمین با آب آشامیدنی در اکثر خانهها رواج دارد.
این در حالی است که در کشورهای غربی و حتی آسیای شرقی تنها بخش کوچکی از سرویس بهداشتی و حمام به استحمام اختصاص دارد و مابقی فضا به وسیلهی تیکشی تنظیف میگردد.
این امر علاوه برکاهش مصرف آب آشامیدنی که در شرایط بحرانی امروز کشور ما بسیار مهم و حیاتی است؛ باعث کاهش هزینههای آببندی و کاشیکاری میگردد؛ اما آنچه اینجا برای ما مهم هست عدم نیاز به درگاهی است که در امر مناسبسازی یکی از معضلات اساسی به حساب میآید.
ایجاد درگاهیهای بزرگ که گاهاً به اندازه یک پله ارتفاع دارند؛ نه تنها مانع از عبور ویلچر میشود بلکه برای عبور افراد سالمند و بیمار و … نیز باعث از دست رفتن تعادل و گاهاً سقوط میگردد.
فرهنگسازی برای کوچکتر کردن محیط استحمام و جداسازی آن از دستشویی؛ دورکردن شیرآلات و دوش حمام از درب سرویس جهت جلوگیری از بیرون ریختن آب از راهحلهایی است که علاوه بر کاهش مصرف آب، به ایمن سازی محیط و سرویسهای بهداشتی کمک شایان توجهی میکند.
2. چاه آب و کفشور
دومین نکته که باز هم مختص فرهنگ ما است و حل این معضل گاهاً به حل مشکل درگاهی نیز کمک میکند؛ بحث چاه آب در حمام و سرویس بهداشتی و کفشورهای مرسوم در معماری داخلی است. وجود کفشورهای کوچک در وسط حمام علاوه بر نیاز به هدر رفت آب برای آبکشی سرویس بهداشتی، منجر به گیرکردن چرخ کوچک ویلچر و واژگونی آن میگردد؛ این در حالی است که با انتقال این کفشورها به گوشه حمام و تبدیل آن از مربعهای کوچک به کفشورهای نواری میتواند معضل عبور ویلچر را مرتفع کرده و در مصرف آب نیز بهطور چشمگیری صرفهجویی کند.
دیدگاهتان را بنویسید